Kuddebewakers

Uit liefhebberij ben ik mij gaan interesseren in alle hondenrassen die als oorspronkelijke taak hadden het hoeden en met name het bewaken van de schaaps- en geitenkudden en overig vee.

De mens was oorspronkelijk in te delen in twee groepen: boer of jager. Alle twee deze bezigheden hielden in dat men zich niet kon beperken tot een vast verblijf op één plaats. Nomaden trokken met hun vee van weidegebied naar weidegebied.
Na het domesticeren van de hond, (Canis Lupus) de afstammelingen van de wolf, kreeg deze een taak toebedeeld om bij te dragen in de noeste strijd tot overleven.
Ëén van de oudste taken was het hoeden en het beschermen van de kuddes. Vee, van welke soort ook, was voor de nomadische volksstammen van levensbelang; dit leverde voedsel op -vlees en melk- en lichaamsbedekking: huid en wol.
Aanvallen van wilde roofdieren betekenden dus allereerst een aanval op het elementaire bestaan van deze mensen: zonder vee geen eten en geen bescherming.
Door huishonden in te zetten ter bescherming van het vee ontstond er in de loop van de tijd een groep honden die allen dezelfde taken uitoefenden en die in meer of mindere mate ook vergelijkbare uiterlijke kenmerken bezaten en/of bezitten.

De kuddebewakers komen voor en stammen af van de nomadische volksstammen afkomstig uit het gebied dat men als Centraal-Azië kan omschrijven: zuidelijke delen van Rusland: de Kaukasus, Iran, Turkije, Irak.
In de zuidelijke delen van Azië en Europa werd tot enkele decennia geleden, en op sommige plaatsen gebeurt dit nog steeds, vee in grote aantallen gehouden. Hier bevinden zich dan ook de afstammelingen van deze nomadenhonden die door de eeuwen heen regionaal gebonden overeenkomsten zijn gaan vertonen en in veel gevallen tot erkende rassen zijn ontwikkeld en gefokt.

Er zijn veel theorieën die het ontstaan en de verspreiding van kuddebewakers trachten te weer te geven en te verklaren.
In dit blog zullen, zonder de pretentie van alwetendheid en juistheid een aantal theorieën worden besproken en worden de hondensoorten, verdeeld naar regios, voor het voetlicht gebracht.
In Nederland is een groeiende belangstelling te constateren onder hondenliefhebbers voor deze oerrassen.
De Europese rassen zijn onder andere te vinden bij de VHB (Vereniging van Herders- en Berghonden uit Zuid- en Oost Europa) en bij de VIB (Vereniging Iberische Berghonden)